Нарачанскі дайвер, судзейскі свісток, лепшы рыбалоў сярод папуасаў — розныя заліхвацкія азначэнні падыходзяць да галоўнага героя з дзіцячай кнігі «Казкі ката-марахода» пад аўтарствам Уладзіміра Мазго. Каляровая, прыгожая, а малюнкі нібыта ажываюць — зусім нядаўна яна выйшла ў выдавецтве «Беларусь». Віншуем з дэбютам мастачку Віялету Жук! Для дзяцей гэта кніга — сапраўднае шчасце, напоўненае ў прамым сэнсе морам прыгод. Кот Васіль, той самы мараход, з якім мы ўжо ўскосна паспелі пазнаёміцца, адпраўляецца ў кругасветнае падарожжа. На шляху яму трапляюцца розныя дзівосы, з якімі галоўны герой годна спраўляецца.
— Гэта 22‑я мая кніжка, 19 з якіх — дзіцячыя. Першая частка паэмы-казкі «Прыгоды марахода» напісана даўно. Спадзяваўся на працяг, так і адбылося, — удакладняе аўтар. — Фантазія да мяне прыходзіць стыхійна, на гэты раз яна не падвяла. Беларускі кот Васіль у першай частцы кнігі плыве па моры і нават трапляе ў космас. А ў працягу гэтай гісторыі герой, які многае пабачыў і ўмее, вяртаецца ў родную Беларусь, бо вельмі любіць яе. Выходзіць з карабля на сушу, бярэ за плечы рукзак — навокал чакаюць прасторы, рэкі, пушчы, азёры…
На Радзіме спатрэбіліся ягоныя ўменні дайвера, якімі прафесійна авалодаў падчас падарожжа. Здарылася бяда: на дне Нарачы згубіўся зорны куфэрак. Ні беларускія, ні замежныя вадалазы не маглі яго адшукаць, а Васіль змог. Зоркі зноў трапілі на неба. Слаўная і добрая гісторыя… Мараход — у Белавежскай пушчы, тут зубры і ласі пабудавалі футбольны манеж. Збіраюцца правесці таварыскі матч і просяць нашага героя, паколькі ён справядлівы, шчыры і сумленны, пабыць суддзёй. У выніку — нічыя, перамагло сяброўства. Яно ў творы перамагае скрозь, і гэта задумка аўтара.
Уладзімір Мазго перакананы:
— Кніжка праз прыгоды выхоўвае ў малечы шчырасць і любоў да Радзімы.Няўрымслівы і вынаходлівы герой знаходзіць выйсце з любога становішча, падобны на барона Мюнхаўзена, Ката ў ботах. Юным чытачам на яго трэба раўняцца. Паўсюль выходзіць сухім з вады, вынырнуў нават з Бермудскага трохвугольніка. А на Дняпры, дзе весновая паводка разбурыла плаціну, дапамагае бабровай талацэ яе абнавіць. На Палессі разам з жабкамі будуе аквапарк і ратуе ад гібелі Бусліка, які працаваў пад’ёмным кранам і знянацку трапіў у басейн.
Другая частка кнігі таксама заканчваецца вельмі аптымістычна: «Яшчэ нямала меў прыгод // У Беларусі мараход, // Але пра іншыя якраз // Вам раскажу ў наступны раз». «Казкі ката-марахода» будуць вельмі дарэчы вашым выхаванцам падчас канікул, яны тут знойдуць многа цікавага!
basikirskaya@sb.by
