Мы проверили, насколько городские дворы безопасны для детей

Пацяплела — і дзяцей на вуліцах значна прыба­вілася. А тут яшчэ вясновыя канікулы пачаліся. Многія школьнікі паспелі падзабыць за зіму правілы бяспечных паводзін у дварах. Ды і самі вадзіцелі не адразу прывыкаюць да ажыўленага руху паблізу жылых дамоў. Гэта можа прывесці да павелічэння аварый з удзелам дзяцей. Адсюль лічбы: у сярэднім каля 70 працэнтаў непаўналетніх атрымліваюць на дарогах траўмы з мая па кастрычнік. Карэспандэнт «Р» разам з ДАІ праверыла, наколькі гарадскія двары бяспечныя для школьнікаў і ці ведаюць дзеці правілы дарожнага руху.

Іван Яцкевіч: «Я не рэкамендаваў бы адпускаць малалетніх дзяцей катацца на веласіпедзе ці роліках адных».

Кожную вясну ДАІ традыцыйна заклікае вадзіцеляў да акуратнай язды ў дварах. Інспектары ўзмацняюць кантроль за выкананнем хуткасных рэжымаў, правілаў праезду пешаходных пераходаў і бяспечнай перавозкі дзяцей. А што з дзецьмі? Загуляўшыся, яны самі нярэдка ствараюць небяспечныя сітуацыі на дарогах і не пакідаюць вадзіцелям шанцу для манеўру. Каб праверыць, наколькі добра непаўналетнія ведаюць ПДР, разам са старшым інспектарам ДПС аддзела ДАІ Кастрычніцкага РУУС Мінска Іванам Яцкевічам адпраўляемся да сярэдняй школы № 30, дзе размаўляем аб непаўналетніх на веліках. 

— Я не рэкамендаваў бы адпускаць малалетніх дзяцей катацца адных. Нягледзячы на ​​тое, што хуткасць руху аўтамабіляў у дварах абмежаваная да 20 км/г, гэтага часам дастаткова, каб дзіця атрымала сур’ёзныя траўмы, — зыхо­дзячы з вопыту афармлення ДТЗ, раіць Іван Яцкевіч.

Некаторыя юныя веласіпедысты ганяюць проста па праезнай частцы, аргументуючы тым, што на тратуарах нязручна праязджаць бардзюры. Падобную карціну можна назіраць на вуліцы Кіжаватава. Аднак выязджаць на праезную частку дазволена толькі на тых участках, дзе адсутнічае тратуар ці абочына.

Тым часам са школы выходзяць дзеці і накіроўваюцца кожны па сваім маршруце. Падыходзім да школьнікаў і задаём элементарнае пытанне: з якога ўзросту можна выязджаць на веласіпедзе на дарогі агульнага карыстання? З дзесяці апытаных восем ведалі правільны адказ. У іх ліку дванаццацігадовы Іван з сябрам. Хлопчыкі з ПДР знаёмыя добра. Ледзь не ў адзін голас адказваюць, што выязджаць на дарогі агульнага карыстання можна толькі з 14 гадоў. Астатнія павінны катацца ў спецыяльна адведзеных месцах ці ў суправаджэнні дарослых. На юных прыхільнікаў ролікаў, скейтаў і самакатаў распаўсюджваюцца тыя ж правілы, што і на пешаходаў. Ім можна катацца па веласіпедных і пешаходных дарожках, тратуарах.

— Спераду на веласіпедзе павінны прысутнічаць святло­адбівальнікі белага колеру, ззаду — чырвонага, а на кожным баку — святлоадбівальнікі аранжавага колеру, — інспектар нагадаў хлопчыкам патрабаванні да велікаў. — У цёмны час сутак спераду павінна быць уключана фара з белым святлом, а ззаду — з чырвоным.

Мяняем месца дыслакацыі. Па дарозе Іван Яцкевіч разважае:

— Дзеці ведаюць правілы, але не заўсёды ўмеюць прымяніць іх на практыцы. Загарэўся зялёны — можна ісці. Па баках глядзяць не ўсе. А ў вадзіцеляў ёсць неіснуючы сігнал святлафора, які яны называюць «мігаючы жоўты». Вадзіцель не паспеў скончыць манеўр, дзіця не паглядзела па баках, і ў выніку атрымліваем аварыю...

Пад’язджаем да скрыжавання на вуліцы Аэрадромнай і назіраем, як дзеці пераходзяць зебру. Заўважаем, што многія яе не пераходзяць, а перабягаюць.

— Табе здаецца, чым хутчэй перабяжыш дарогу, тым хутчэй апынешся ў бяспецы, — вучыць чарговага шустрага хлопчыка Іван Яцкевіч. — Трэба пераходзіць не спяшаючыся, асабліва на такіх участках, як тут, дзе ёсць канфлікт левага павароту. Гэта дазволіць вадзіцелю своечасова заўважыць пешахода.

...Заязджаем у двор на вуліцы Ляўкова. Карціна для Мінска стандартная: з аднаго боку праезды застаўлены аўтамабілямі. З-за іх дзяцей зусім не відаць. Загуляўшыся, яны забываюць паглядзець па баках, перш чым выбегчы з-за прыпаркаванай ля абочыны легкавушкі. Менавіта з-за гэтага і адбываецца большасць аварый у дварах.

Пакуль бацькі на працы, у двары на вуліцы Бакінскай дзеці забаўляюцца, як могуць. Катаюцца па тратуары на веліках, роліках, скейтах і самакатах. Вось толькі дзіцячы фактар ​​ніхто не адмяняў! Нават самы паслухмяны школьнік можа здзяйсняць неабдуманыя ўчынкі. Калі на дарогу выкаціцца мяч, ён імпульсіўна пабяжыць за ім і можа не ўспомніць пра бяспеку. Вадзіцелям варта гэта ўлічваць і зніжаць хуткасць пры з’яўленні паблізу дзіцяці.

Увесну многіх школьнікаў бацькі возьмуць з сабой на дачу, дзе дадуць ім першыя ўрокі ваджэння аўтамабіля. Дзяцей звычайна садзяць на калені і даюць паруліць. Аднак трэба разумець і тое, што, навучыўшыся вадзіць, дзіця можа і не спытаць вашага дазволу пракаціцца на аўтамабілі або матацыкле. Хлопчык ціхенька возьме ключы, пакуль вы на працы. І ў Мінску такія інцыдэнты здараліся. Мінулай вясной затрымалі падлетка, які на матацыкле катаўся па Кастрычніцкай плошчы. Вадзіцельскіх правоў у яго, зразумела, не было. Школьнік прызнаўся, што ўзяў ключы ад дзядулевага матацыкла Kawasaki і вырашыў заехаць на плошчу, каб сфатаграфавацца. 

— Дзяцей мы не штрафуем, — напрыканцы Іван Яцкевіч патлумачыў асаблівасці працы з парушэннямі ПДР з боку непаўналетніх. — Інспектар фіксуе факт парушэння, паведамляе аб гэтым у школу і бацькам. У далейшым гэта парушэнне разглядае камісія па справах непаўналетніх па месцы жыхарства.

Вяртаючыся ў аддзел, заўважаем на нерэгуляваным пераходзе школьнікаў, якія «заліплі» ў тэлефоне і нават не паглядзелі па баках, перш чым ступіць на праезную частку.

— Дык тут жа зебра, — абодва наіўна лічылі гэта нагодай не глядзець па баках.

— Пешаход можа мець рацыю, але гэта не ўратуе яго ад траўмаў ці нават смерці, калі вадіцель не паспее затармазіць. А шматтонную машыну імгненна не спыніш, — вучыць хлопчыкаў Іван Яцкевіч.

gorbatenko@sb.by

Фота Аляксея ВЯЗМІЦІНАВА